Na 2,5 jaar heerlijk te hebben gebivakkeerd op de website www.spaarnestroom.wordpress.com is het tijd om groter te gaan wonen. Ons blog over kunst en cultuur in Haarlem is vanaf vandaag te vinden op: www.spaarnestroom.nl
Dit blog wordt dus niet meer bijgewerkt.
Niet alleen is het adres gewijzigd, maar we hebben ook de lay-out gemoderniseerd. We vinden het leuk als jullie laten weten wat je er van vindt. Laat een bericht achter in de comments.
Tot ziens op www.spaarnestroom.nl!
Hoewel hun debuut EP ‘This too will be a memory’ al op 15 december vorig jaar uitkwam, had de Haarlemse band Harlem Saints gisteren hun releaseparty in een zeer goed gevuld Patronaat Café.
Harlem Saints bestaat uit zanger Martijn Heule en gitarist Jelmer Hertog. Op deze avond worden ze bijgestaan door Ivar de Wit op bas, Frank Doesburg op achtergrond zang/tweede gitaar/cajon en Tom Bertrams op de toetsen. Voor ongeveer vijftig vrienden en familieleden gaven ze een optreden van ongeveer een uur lang. Alle nummers van de EP werden gespeeld, waaronder ook het nummer Hourglas ( 砂時計) dat Martijn volledig in het Japans zingt. De Harlem Saints bracht ook nog een aantal nieuwe nummers en een zeer goed geslaagde cover van ‘Folsom Prison Blues’ van Johnny Cash. De muziek van de Harlem Saints heeft zowel folk als rock invloeden.
Voor meer optredens – o.a. tijdens de Haarlemse Popscene on Tour – kun je terecht op de website van de Harlem Saints.
Tekst en fotografie: Remco van der Kruis
Ik was aan de late kant toen ik de platenzaak in de Grote Houtstraat binnenstapte. Maar de instore was nog niet begonnen. Er had zich al heel wat publiek verzameld. Ik kwam voor de band die ik nog nooit live had zien spelen. Wel bij De Wereld Draait Door op televisie, maar dat was dan meestal zo’n 1 minuut lang.
Dat live zien spelen ging er dit keer weer niet van komen.
Ik kon ze wel hóren spelen.
Het drietal met de gitaar, het orgel en slagwerk. Ze waren gekomen met de auto, een nieuwe, omdat een eerder exemplaar, beter bekend als ‘de rijdende asbak’ het definitief had opgegeven.
Deze instore was een van de manieren om het nieuwe album ‘Roux-Ga-Roux’ aan de man te brengen. De groep gaat eerst toeren in het buitenland en doet hoogstwaarschijnlijk in het najaar een clubtoer.
Old Absinthe House, New Orleans, ca 1903
Southern rock, zo kun je de muziek omschrijven, doordrenkt met soul en psychedelica. De groepsleden geven er een eigen draai aan. Dat is goed te horen op een nummer als ‘Love dimension’, met een mooie hoofdrol voor het orgel.
De roux-ga-roux is de mythische figuur van de weerwolf, half mens, half dier, die de omgeving van New Orleans onveilig maakt.
Via youtube vond ik een filmpje van een instore-optreden in een platenzaak in Deventer.
Zo kan ik toch nog zien wat ik niet kon waarnemen.
PAUL LIPS
Cees West, Karin de Jongh en dochters Julia en Vera West zijn de drijvende krachten achter Jingo, een in Santpoort-Zuid gevestigd productiebedrijf van afscheidsmuscials voor het basisonderwijs. ,,Een leerkracht verwoordde het ooit als volgt: jullie handelen in herinneringen’’, legt Cees West uit. Een interview.
We spreken met Cees, Karin en Julia, die enthousiast uitleggen dat zojuist is ‘Selfie de musical’ is voltooid, een nieuwe loot aan de muzikale boom van Jingo. Onder het motto ‘Doe het lekker zelluf, go your own way’ mogen leerlingen zelf aan de slag met regie, scènes, sketchjes en dansjes. Op de flyer van ‘Selfie de musical’ is een vrolijk lachend meisje met zonnebril te zien, die zichzelf en medeklasgenootjes op de kiek zet. De tekening is van de vaste illustrator Geert Gratama, die de vlot getekende en gepenseelde plaatjes verzorgt.
Wie nog nooit van Jingo zou hebben gehoord zou het kunnen kennen van het liedje ‘Begin de dag met een dansje’, dat tien jaar lang elke ochtend te horen was in de radioshow van 3FM-deejay Giel Beelen. Dit lied komt voor op een van de 24 kinderceedee’s die voor de publieksmarkt ontwikkeld zijn.
In 1982 begon West met het schrijven en produceren van kwalitatief hoogstaande afscheidsmusicals voor het basisonderwijs. Hij kwam van de pedagogische academie, en ging aan de slag met het Duo Triplex, dat bestond uit Wigbolt Kruyver en Bert Bunschoten. Het was de tijd dat in de oude Toneelschuur creatieve Haarlemse geesten elkaar ontmoetten, plannen smeedden en originele theaterprogramma’s presenteerden, waaronder de zogeheten ‘Mafketelshow’, een late-night talkshow in de Schuur. Cees West vond een betrekking als muziekdocent bij de aan de Gasthuisvest gevestigde Volksmuziekschool, maar besloot tevens een eigen bedrijf op te richten. Het bedenken van een bedrijfsnaam blijkt voort te komen uit een curieuze mix. Cees speelt in die tijd in de ‘Continental Breakfast Roadshow’ met onder andere Perspekt-acteurs Ide van Heijningen en Mark Kingsford. Mark is de Engelse equivalent van de Amerikaan Jango Edwards. Et voila… Jingo!
Karin: ,,De klank doet vrolijk aan, dat horen we regelmatig van klanten als we de telefoon opnemen.’’
Het is voor kinderen van basisscholen die de overstap naar het middelbaar onderwijs maken een mooie manier om afscheid te nemen. Het werken aan zo’n musical verbindt en stimuleert creativiteit. Voor docenten zal er hier en daar enige schroom bestaan over de aanpak. Niet nodig, vindt Julia West.
Er is een downloadprogramma met een stappenplan ‘Musicalregie van A tot Z’, waarin alles haarfijn wordt uitgelegd. ,,We krijgen daar hele goede reacties op’’, legt Julia uit. ,,Het wisselt natuurlijk per persoon hoe je zoiets aanpakt. Omdat we vaak die vraag kregen ‘hoe doen jullie dat nu?’, hebben we die handleiding geschreven.’’
Zo zijn er ‘tips tegen de zenuwen’, manieren om het ‘toneel te benutten’, ‘stemoefeningen’ voor het duidelijk zingen en spreken, en technische aspecten als geluid, licht en decors.
Er zijn kant-en-klare musicals, maar ook de Jingo Jukebox, waarin alle liedjes thematisch zijn gerangschikt. Onderwerpen als ‘beroemd’, ‘circus’, ‘dansen’, ‘geluk’, ‘griezelig’, ‘liefde’ of ‘eind goed, al goed’ is slechts een kleine greep van wat Jingo te bieden heeft.
(klik op de afbeelding voor een karaoke versie van “Selfie”)
Karin: ,,Een goede musical heeft natuurlijk een sterk openingslied en een ontroerend slotlied. Cees is daar als liedjesschrijver een ster in. Via de Jingo Jukebox kun je thematisch zoeken op alle liedjes die we beschikbaar hebben.’’
Julia: ,,Het is natuurlijk niet altijd eenvoudig om een musical in te studeren, als je ziet hoe hoog de werkdruk is. Maar ik heb zelf een aantal scholen bezocht en het is erg leuk om te zien hoe ieder op de eigen manier zo’n musical weet in te vullen.’’
Karin: ,,Wat je ook vaak ziet is dat de zogeheten verlegen kinderen ineens helemaal tot bloei kunnen komen op een podium. Ieder kind kan een functie vervullen, of het nu een kleine of grote rol is, of juist een functie áchter de schermen. Juist dat aspect wil Jingo óók stimuleren. Het is toch geweldig om te merken dat bepaalde leerlingen later besluiten dat ze vérder willen gaan in de creatieve vakken, of een theateropleiding willen gaan volgen?’’
Cees: ,,Zo nu en dan spreken we artiesten die in groep acht van het basisonderwijs in een afscheidsmusical van Jingo hebben gespeeld, zoals Nielson of Jamai. Nielson wist nog precies welke rol hij had gespeeld in de musical ‘Flashback’. Voor ons is dat geweldig om te horen natuurlijk.’’
INTERVIEW: PAUL LIPS
FOTOGRAFIE: REMCO VAN DER KRUIS
Alles te zien en te horen op www.jingo.nl
Valentijnsdag. De één vindt het commerciele bullshit, de ander stuurt een liefdesverklaring. Al dan niet anoniem. Dominee Tom de Haan en beatrabbi Joshua Baumgarten besloten tot het organiseren van een evenement in de Nieuwe Kerk met als thema Liefde en Macht. Welke dag kun je dan beter kiezen dan 14 februari. De Haarlemse band Grey Lotus zorgde voor de muzikale omlijsting van de middag. En dat deden ze met verve. Wat een prachtige, hemelse stemmen van Joost Verhagen en Judith Wesselius. En de muzikanten zijn stuk voor stuk geweldig goed en gaan helemaal op in de muziek. Tom de Haan hield de volgende prachtige preek over de liefde en macht.
Liefde en macht
Iemand stelde eens voor om in de bijbel
steeds het woordje God, te vervangen door liefde.
Dat is een goed idee.
Het zou ons een hoop leren over de liefde:
Bijvoorbeeld dat in het begin van de bijbel,
de liefde nog onstuimig is, en verwachtingsvol, maar ook jaloers en gewelddadig. Een machtige liefde, die je moet vrezen, anders kom je er niet goed vanaf.
Aan het einde van de bijbel, zo’n duizend jaar verder, is de liefde veranderd.
Ze is kwetsbaar geworden, ze heeft zich overgegeven aan de mensen. Ze loopt er letterlijk tussendoor.
Dat had ze beter niet kunnen doen, maar ze deed het toch.
De mensen zijn namelijk wel heel nieuwsgierig,
maar hopen eigenlijk op een sterke en machtige liefde.
Met deze liefde weten ze niet goed om te gaan.
Liefde en macht gaan niet goed samen.
Macht begrijpen we, allemaal, we snappen het, tot in de details.
Liefde maakt ons in de war en machteloos, afhankelijk en kwetsbaar.
Dus het loopt in de bijbel met de liefde die op aarde komt, niet goed af:
Ze wordt door de macht aan het kruis genageld. En ze laat het gebeuren.
Hoe de liefde dat kon overleven, weten we niet.
Maar men zegt, dat ze weer tot leven is gekomen.
En ze leeft nog steeds. In kleine vlammetjes.
Laat de vraag niet zijn: hoe kan ik liefde bereiken.
Laat de vraag zijn: hoe kan liefde mij bereiken.
Joshua Baumgarten droeg theatraal voor uit gedichten uit zijn boek The Poetry of Modern Urban Hope. Voor Joshua begint aan zijn laatste gedicht van die middag, “Don’t be a dick about it”, vraagt hij aan de ongeveer honderd aanwezige toeschouwers of ze de laatste zin steeds mee willen opzeggen. Joshua stelt het publiek gerust: ,,Ik heb aan Tom gevraagd of ik dit in the church mocht zeggen”
…
Be a good person
Be generous and share what you have
Accept your mistakes
Apologize for misunderstandings
Listen to what others have to say
Develop opinions about facts
Learn a trade, work hard, excel,
but don’t be a dick about it
…
Een bijzonder geslaagde middag waarvan al vele aanwezigen hopen op een tweede editie. And don’t be a dick about it!
Tekst en foto’s: Remco van der Kruis
Afgelopen maandag was de eerste Patro University 2016 een feit. Na een succesvolle reeks in 2015 heeft dit praktische opleidingsinstituut een vervolg gekregen. Dit keer niet alleen lezingen, maar er worden ook workshops gehouden, demo-days en field trips. Een mooie uitbreiding waarmee beginnende bands – maar ook ervaren bands – hands-on tips krijgen op zowel het zakelijke als het creatieve vlak.
Ivo Maissan (o.a. Hey! Listen, Bevrijdingspop) en Jochem Tromp (o.a. Management Benny Sings, Online Marketing Dox Records) geven de eerste lezing over DIY-management. Waar Maissan meer de sfeer kant toelicht (welk label past bij je, wat draag je uit) geeft Jochem tekst en uitleg over gebruik van platforms als Youtube, Spotify en Bandcamp. Hij legt in rap tempo voor- en nadelen uit van de platforms en laat bijbehorende statistieken zien. Het goedgevulde Patronaat Cafe luistert aandachtig en stelt goede vragen: ,,Welk deel van het voorkomen van Jett Rebel is nu een marketinguiting en welk deel is echt?”, is een ietwat cynische vraag uit de zaal. Maissan antwoordt:,,Jelte is gewoon echt gek. Daar is niets aan gemaakt, ik ken hem vrij goed. Wat wel van de marketingafdeling komt is de timing waarop hij filmpjes of foto’s plaatst op Facebook of Youtube”.
Het vervolg van het Patro University programma ziet er als volgt uit:
Masterclass I: DIY management, maandag 11 januari 20.00 Patrocafé
Workshop I: Media Proof, zaterdag 30 januari 12.00 Patronaat
Masterclass II: Popgeschiedenis, maandag 8 februari 20.00 Patrocafé
Workshop II: Songwriting+, zaterdag 27 februari 12.00 Patronaat
Masterclass III:Labels, labels, labels, maandag 7 maart 20.00 Patrocafé
Demodag I: Live onder de loep, zaterdag 12 maart 12.00 Patronaat
Workshop III: In de studio, eind maart, locatie tba
Masterclass IV: Booken en touren, maandag 11 april 20.00 Patrocafé
Workshop IV: Na de studio, eind april, locatie tba
Demodag II: Coaching en identiteit, zaterdag 14 mei 12.00 Patronaat
Masterclass V: Geld en zo, maandag 16 mei 20.00 Patrocafé
Workshop V: Easy Riders, zaterdag 28 mei 12.00 Patronaat
Fieldtrip I: TBA zaterdag 4 juni
Fieldtrip II: TBA zaterdag 18 juni
Je kunt je gewoon aanmelden voor elk onderdeel. Zie voor meer informatie: https://www.facebook.com/patrouniversity
Tekst en Foto’s: Remco van der Kruis
Voor het nieuwe jaar zou je iedereen een regenboog wensen. Een regenboog van liefde, dat zou nóg mooier zijn.
Die pot met goud lopen we immers doorgaans mis, tenzij je het juiste lot uit de loterij treft.
In De Kloostergangen in het Haarlemse stadhuis is momenteel nog de tentoonstelling ‘Onder een regenboog van liefde bloeit de kunst’ te zien, waarvoor werd samengewerkt door diverse kunstenaars met een verstandelijke beperking en een aantal kunstenaars van Kunst Zij Ons Doel. De wederzijdse inspiratie is groot.
Werk van Jillian Witteman en Vera Bruggeman
Het gegeven van de liefdevolle regenboog is te zien op een van de werken, gemaakt door Jillian Witteman en Vera Bruggeman. Een vriendelijke, roodharige jongedame omringd door de harten van de liefde, de stralende regenboog erboven.
Vera Bruggeman
Vera Bruggeman initieerde het project. Bij Hart Werk & Kunst (onderdeel van de Hartekamp Groep) zijn mensen met een verstandelijke beperking dagelijks bezig met het vervaardigen van kunstzinnige producten.
Hoofddoel van het project was het delen van de twee werelden door middel van de gezamenlijke passie: kunst.
Vera Bruggeman: ,,Een aantal kunstenaars van KZOD was enthousiast om mee te werken aan dit bijzondere project. De keuzes voor wie met wie ging samenwerken kwam spontaan tot stand. Een 1 op 1-samenwerking is voor een dergelijk project het meest geschikt. Het was heel spannend om te zien hoe dat in zijn werk ging.’’
Hanneke Franken is een van de deelnemende kunstenaars. Haar eigen werk kenmerkt zich door vlotte schetsen van straattaferelen met daarin (vaak) mensen in beweging. Op de fiets, lopend, staand op parkeerplaatsen of wachtend bij bushaltes.
Voor de tentoonstelling ‘Onder een regenboog van liefde bloeit de kunst’ ging Hanneke samenwerken met Rosa der Nederlanden. Het klikte meteen.
Franken: ,,Eerst hebben we elkaar ontmoet bij La Place. Ik had schriftjes meegenomen, daarin hebben we ideeën zitten schetsen. De vraag was op welke plek Rosa met mij wilde werken aan het project. Bij Hart Werk & Kunst aan de Bakenessergracht, of bij mij in het atelier. Ze wilde liever bij mij in het atelier. Dat vond ik prima. Om de twee á drie weken hadden we een schildersessie. We begonnen met een groot doek. Ze had zelf al veel ideeën over wat de voorstelling moest gaan worden. Ik mengde de kleuren en liet haar kiezen.’’
Werk van Rosa en Hanneke. (foto Elly Godrie)
,,Aanvankelijk was Rosa wat teruggetrokken, schuchter. Ze zat in volle concentratie te werken en keek me niet vaak aan. Naderhand werd ze steeds opener. Dat was erg leuk om te merken. Ik ben echt dol op haar.’’
Het schilderij verbeeldt vier vrolijke, identiek geklede meisjes in een perk van bloemen. Rozerode vogels vliegen door de wolkenrijke lucht, de zon schijnt, maar er zijn eveneens sterren te zien. De randen van het schilderij tonen blokjes in felle kleuren, alsof het werk van een geschilderde lijst is voorzien. Maar het zou net zo goed een kleurrijk raamkozijn kunnen zijn.
‘Fietsparade’, van Hanneke en Rosa. (foto Elly Godrie)
,,Op het werk ‘Fietsparade’ is goed te zien hoe zo’n gezamenlijk werk is ontstaan. Dat is een tekening, waarvoor ik het basisidee had. Rosa koos voor het grootste formaat papier: 63×93 cm. Rosa kleurde mijn getekende figuren in, en ik deed dat bij Rosa. Tegen de tijd dat we stopten gingen we al overleggen over hoe we de volgende keer verder zouden gaan.”
,,Ik heb de samenwerking als heel positief ervaren. Aan Rosa merkte ik dat ze glunderde en meteen wilde weten wanneer de volgende afspraak zou zijn. Grappig om te zien dat ze echt een eigen willetje heeft als ze bezig is.’’
TEKST: PAUL LIPS
FOTO’S: ELLY GODRIE
De tentoonstelling ‘Onder een regenboog van liefde bloeit de kunst’ is tot en met vrijdag 15 januari te zien in De Kloostergangen van het stadhuis, ingang Grote Markt 2, Haarlem. Op werkdagen van 8.00 tot 17.00 uur.
Bij de expositie is een brochure verschenen waarin het project is vastgelegd.
http://www.kzod.nl/onder-een-regenboog-van-liefde-bloeit-de-kunst-2/
Klik om toegang te krijgen tot flyer-hart-werk-en-kunst-def.pdf
Een website heeft-ie niet. Op Facebook of Twitter zit-ie niet. En toch was de kleine zaal van het Patronaat afgelopen woensdag 23 december afgeladen met vrienden, bekenden, familie en vooral muzikale verwanten. Hannes werd 70 jaar en dat mochten we weten ook. Hee Hee Hee!
Sinds enige tijd was bekend dat het legendarische album ‘Mompelingen’ opnieuw zou worden uitgebracht. Ditmaal niet op compactdisc, maar op heus geel vinyl. Geheel in de geest van de tijd. Was in 1995 een evenementenreeks al een daverend succes, opnieuw initïeerde muziekjournalist Peter Bruyn een muziekfeest vanwege Kuipers verjaardag, ditmaal iets kleiner van opzet, maar met minstens zoveel passie voor muziek en kunst. ,,Niemand verlaat de zaal vanavond zonder de plaat’’, sprak Bruyn, die het geheel met Joshua Baumgarten aan elkaar praatte. Technici en muzikanten bouwden ondertussen naarstig om voor een volgende legendarische performance. De liederen die door Haarlemse acts werden vertolkt zijn opgenomen op een speciale ‘Hannes Koffer Kassette’.
Neem De Kliko’s, met een ultralange versie van ‘Hey jij daar aan de overkant van het kanaal’. De tekst is gebaseerd op een gedicht van Kuiper, een liefdesbetuiging aan Christine Peursum, die Elektrik Hannes al sinds jaar en dag aan zijn zijde heeft. De Kliko’s maakten er een prachtlied van, geheel in de sfeer van het eigen, op de muzikale sixties geïnspireerde repertoire. In het Patronaat is er ruimte voor een geweldig feedback-moment door gitarist Joost Varkevisser, terwijl de ritmesectie Jeroen & Jeroen stug blijft doorpompen op bas en drums.
Het is Gitaarlem avant- en devant- la lettre wat de klok slaat. Maar niet enkel gitaren zijn er te horen, ook soundscapes en klaviergeluiden, bijvoorbeeld door Daniel Roser die Jorinde Kuiper begeleidt bij ‘HEE HEE, what I say’ en een geinige cover van ‘My favourite things’.
Bijzonder is het optreden van Spoon Lifts Moon, een van Haarlems meest eigenzinnige muziekformaties. Eerst nog met Judith Wesselius en Marius Bruijn als gastzangers, vervolgens een ode aan Hannes onder de titel ‘Samenvatting’, met een absurde tekst en heerlijke ‘gepijnigde’, intense blikken van Roelof Ruis op accordeon.
Ik heb nog nooit iemand behoorlijk geluid horen krijgen vanaf de laagste fretten van een akoestische gitaar, terwijl midden op de hals een capo geklemd zit. Daan Arisz van Grey Lotus flikt het ‘m tijdens ‘Wat gebeurt er toch in m’n kop vandaag’, met een intrigerende, theatrale zangpartij van Joost Verhagen en indrukwekkende lichtshow. Maar wie nu is die mysterieuze ingepakte figuur, met de rug naar het publiek zittend aan de rechterzijde van het podium? Is dit het ooit door John & Yoko gepredikte Bagism?
Bij de Sgeurvreters draait veel om de het retestrakke gitaarspel op de Telecaster van Martin Huurdeman. Maar de partijen van bassist Koel en slagwerker Pollmann zijn eveneens niet mis. Met Huurdemans broer Sjef als geestige spreekstalmeester en mondharmonicavirtuoos is het muzikale feestje compleet. Compleet? Nee, want daar is ook Jan Willem Reitsma op zang en trompet voor een heerlijke Bo Diddley-uitvoering van ‘Als ik kijk naar mijn teevee’.
Laatstgenoemd lied krijgt eerder op de avond een voortreffelijke singer/songwriter-vertolking door het trio ‘Morgenstond’, bestaande uit Peter Stufkens (gitaar/zang), René de Haan (smoelschuif) en Gerrit Eijkelboom (zang). Terug te horen via Facebook of Vimeo. Ook veteraan Maarten Eijsker is als snarenprins op dreef in ‘Alles gaat voorbij’.
Voor een verrassing zorgt dan ook nog Bob Fosko, die met enkele Raggende Manne het podium opwandelt om te improviseren onder het motto: ‘Naakt, rennend, poepend, in een weiland, met je kop in de zon; dat is vrijheid…’
Heeft Hannes Kuiper al een Erepenning van de Stad Haarlem? Een Zilveren Legpenning? Anders mag dat als de bliksem geregeld worden voor deze Gitaarlemmer Nummero 1.
Niet toevallig treedt burgemeester Bernt Schneiders tijdens de finale aan, op de basgitaar. Lastig om de onnavolgbare gitaarpartijen van Hannes de Zonnekoning goed te volgen, maar het lukt, bijgestaan door de John Densmore-achtige slagwerkerupties van Marcel Schmidt.
Hannes zelf bespeelt zijn blauwwitte elektrieke gitaar of zijn leven er van af hangt.
Lange Leve Hannes!
‘HEE HEE HEE!’
Sinds het jaar 0 scheen er nooit zo veel licht in de maand december.
TEKST: PAUL LIPS
FOTOGRAFIE: REMCO VAN DER KRUIS
Lees ook via:
Carole Kroese is dirigent en arrangeur, en geeft muzikaal leiding aan elf koren in de regio Kennemerland. Komend weekeinde is zij als dirigent actief bij een muzikaal programma onder de titel ‘Hemelsch’, dat zaterdag en zondagmiddag in totaal vier keer wordt uitgevoerd in het Rosenstock Huessyhuis aan de Hagestraat. Het programma bevat namen als het Haarlemse gezelschap Koorbizniz, Fredie Kuiper (accordeon/zang), André Vrolijk (accordeon), Sylvia Hubers (voordracht) en Remco Menting (slagwerk).
Hoe is de stemming?
,,Goed. Het is wel een hele drukke periode. Maar ook een hele vervúllende periode. Alle elf koren die ik leid hebben aangegeven dat ze graag ‘iets met kerst’ zouden willen doen. Dan ga je een aantal fases door. Als je de eerste aanzetten geeft krijg je reacties in de sfeer van ‘moet dat nú al?’. Het is een soort klunen door het repertoire. Na de aanvankelijke weerstand slaat het om, meestal zo begin november. Dan begint er een hele leuke periode en valt alles langzaam op zijn plaats. Het creëren van iets is natuurlijk altijd leuk. Dus de stemming is druk, maar juichend.’’
Hoe is het om voor een koor te staan?
,,Eigenlijk sta ik liever in de coulissen. Achter de schermen. Op de middelbare school moest ik een keer een spreekbeurt houden, van de zenuwen viel ik flauw. Dus voor een groep of voor een klas staan vond ik aanvankelijk helemaal niet leuk. Dat speelde zich af op de scholengemeenschap Broklede in Breukelen. Als ik terug kijk vond ik mezelf een gansje in die periode. Maar ik schreef al wel liedjes en teksten. Ik kom uit een muzikale familie. Mijn vader speelde piano, mijn broer speelde gitaar, en mijn zus speelde dwarsfluit en zong. Dus ik heb eigenlijk altijd al geweten dat ik qua beroep iets in de muziek wilde doen. Ik ben naar het Hilversums Conservatorium gegaan, waar ik les kreeg van Jerry van Rooijen en Jurre Haanstra.’’
Koorbizniz
Hoe uitte zich dat op jonge leeftijd?
,,Zo rond mijn zeventiende jaar schreef ik dus al liedjes en cabaretteksten. Ik deed dat samen met Anneke van Baal. We schreven musical met geëngageerde teksten. Ook schreef ik liedjes voor het Songfestival. Ik heb wel zes keer een inzending gedaan voor het Nationale editie, waar uiteindelijk de keuze werd bepaald voor de inzending van het Eurovisie Songfestival. Het is nooit iets geworden, haha.’’
Had je qua artiesten voorbeelden in die periode?
,,Jules de Corte is iemand die ik nog steeds is hoge mate kan waarderen. Als tekstschrijver weet hij mij te ontroeren. Maar ook ben ik gefascineerd door harmonieën. Daar is hij een meester in. Soms denk je bij zijn liedjes: ‘dat kán helemaal niet’. Maar dan blijkt het dus tóch te kunnen. Vreemde akkoordprogressies en toch klinkt het. Jules de Corte is iemand die zich nauwelijks muzikaal herhaalt. Een begenadigd pianist die tijdens zijn leven muzikaal telkens nieuwe wegen in sloeg. Je ziet dat ook bij iemand als Paul Simon, of een componist als Joop Stokkermans.’’
Je bent als dirigent ook actief voor de organisatie ‘Kanker in Beeld’. Hoe gaat dat in zijn werk?
,,Ik leid – samen met Eline Blesgraaf – twee koren. Een in Santpoort-Noord en een in Nieuw-Vennep. Het is een landelijk korennetwerk onder de titel ‘Zingen voor je leven’.
Kanker heeft niet alleen fysiek maar ook emotioneel een enorme impact op patiënten en hun naasten. Hoewel de medische behandelmethoden gelukkig steeds beter worden, blijkt het vaak moeilijk om mensen te begeleiden bij het mentale proces dat zij doormaken. Creatief bezig zijn, zoals zingen, komt het welbevinden ten goede en heeft daarmee een positieve invloed op het lichamelijke herstelproces. Het geeft een gevoel van ‘ik doe er toe’. Het is geweldig om te zien dat mensen die hun grip op het leven kwijt leken, dit opnieuw oppakken. Een lied is natuurlijk ook nooit ‘zomaar een liedje’. Een lied krijgt vrijwel altijd extra betekenis.’’
‘Hemelsch’ is een programma dat komend weekeinde vier keer wordt uitgevoerd, met een bijzondere line-up…
,,De kerstperiode is natuurlijk bij uitstek een periode waar koren kunnen optreden, zoals Koorbizniz dat ik leid. Maar ik vind het als programmeur en arrangeur dan ook leuk om een programma samen te stellen waarmee je een verhaal vertelt. Dat hoeft dan in feite niet eens kerstrepertoire te zijn. Het is een programma van vijf kwartier en ieder draagt iets bij.’’
,,Uiteraard komt het kerstverhaal aan de orde, maar ook wat wij er van hebben gemaakt, in de huidige tijd. Het is een theatraal concert, compleet met warme chocolademelk en glühwein. Maar ook met muzikale verrassingen. Hopelijk hebben mensen tussen het bezoek aan de kerstmarkten tijd om van ‘Hemelsch’ te komen genieten.’’
INTERVIEW: PAUL LIPS
‘Hemelsch’, zaterdag 12 December om 13.00 en 16.00 uur, en zondag 13 december om 14.00 en 17.00 uur in het Rosenstock Huesssyhuis, Hagestraat 10, Haarlem.
Spaarnestroom 